W 1941 r. powstała Ochotnicza Straż Pożarna. OSP była założona przymusowo w czasie okupacji niemieckiej. W tym czasie należało do niej 10 obywateli (B.Rapiński, J.Knapczyk, S.Rozmus, S.Kania, A.Knapczyk, S.Kurkowski, A.Kurkowski, M.Ziarnik, E.Ścigaj). Ich nadzorem zajmował się komendant niemiecki Kneblach oraz komisarz Zelonek z Olkusza.
Sprzęt OSP stanowiła ręczna sikawka oraz kilka kawałków parcianych węży, siedzibą zaś był drewniany barak stojący nieopodal obecnej plebani. Tuż po wojnie, strażacy na czele z B.Rapińskim zorganizowali drużynę i nie pozwolili na odebranie pozostałego po Niemcach sprzętu.

W 1945 r. już za komendantury J.Ziarnika rozpoczęła się batalia o przydzielenie OSP baraku, w którym mogłaby mieć swą siedzibę do czasu wybudowania remizy (zbiórkę pieniędzy na ten cel rozpoczęto w grudniu 1946 r.). Niestety formalność przedłużały się i dopiero pismo mieszkańców gromady Gorenice do Ministerstwa Odbudowy Departamentu Budownictwa w Warszawie odniosło skutek – stało się to w sierpniu 1947 r. Ostateczne przekazanie drewnianego baraku zarządowi OSP w Gorenicach, w którym w tym czasie mieściły się: świetlica OSP, 7-klasowa szkoła podstawowa oraz mieszkania czterech nauczycieli i harcówka, nastąpiło 15 lutego 1952 r. Wcześniej, bo 18 czerwca 1950 r. strażacy otrzymali sztandar. 18 lipca 1957 r. sprzedali swoją dotychczasową siedzibę, by rozpocząć budowę Domu Strażaka w miejscu, gdzie obecnie się znajduje. 23 lipca 1959 r. położono kamień węgielny pod remizę, która została uroczyście oddana do użytku 4 października 1964 r.

Ochotnicza Straż Pożarna w Gorenicach dysponuje dużą remizą, która spełnia ważna rolę w życiu wsi. Odbywają się tu ważne uroczystości, wesela, zebrania. W ostatnim czasie remiza została wyremontowana. Położono nowy dach, rozbudowano kuchnię, wymieniono podłogę, zakupiono nowe krzesła. Do dyspozycji są także: duża chłodnia, pięć toalet, szatnia.